Bij de Frankelandgroep vond Heidi James eindelijk die baan die haar écht gelukkig maakt. Bij locatie Harg-Spaland maakt ze als verzorgende en persoonlijk begeleider best wat bijzondere momenten mee. Heidi deelt met ons wat zij in haar werk leert, ziet en ervaart.
“Ik ben Heidi, heb drie kinderen en woon nu vijf jaar in Schiedam. Ik ben teruggekomen uit Sint Maarten, maar heb daarvoor ook in Nederland Rechten gestudeerd. Ik heb verschillende banen gehad, onder andere op een advocatenkantoor en in de administratie, maar ik was niet gelukkig. Ik had nog niet gevonden wat ik zocht. Ik ben wel altijd mantelzorger geweest voor vrienden en familie, dat vond ik leuk. Er voor de mensen zijn, iets betekenen, dat trok me altijd al aan. Toen ik naar Nederland kwam had ik nog geen baan. Via de gemeente zag ik toen dat ik de opleiding tot verzorgende kon doen en daarvoor geen vooropleiding in de zorg nodig had. Dat leek me meteen leuk! Na twee toetsen mocht ik via de Frankelandgroep de opleiding volgen. Ik werk er nu 1,5 jaar en heb de opleiding inmiddels afgerond. Ik ben vers van de pers!”
“Het is ontzettend leuk werk. De doelgroep is ook heel leuk. Je krijgt zoveel verhalen mee. De mensen kunnen je vertellen hoe het vroeger was. Het is niet alleen maar helpen en verzorgen, je krijgt er echt iets voor terug. Dat vind ik zo’n fijn gevoel. Ik krijg een blik in de geschiedenis, maar ook ervaring en advies van mijn bewoners. En elke dag is anders. Ik ben nu heel gelukkig. Dit is echt mijn ding.”
Heidi samen met 'haar' bewoner meneer Degeling
“Klopt, ik ben sinds een maand persoonlijk begeleider voor 4 bewoners. Direct na de opleiding mocht ik hiermee beginnen. Ik ben nu van alles aan het leren. Ik krijg het hele proces mee. Van het ondersteunen van de bewoners en het begeleiden van hun dagelijks leven. Het is meer dan alleen de zorg, het gaat om een zinvolle dagbesteding. Dat mensen naar activiteiten kunnen als ze dat willen. Ook observeer ik hoe het gaat, zowel lichamelijk als mentaal. Is er achteruitgang? Daar ben je scherp op. Ik leer nu ook hoe het gaat als er een nieuwe bewoner komt.”
“Ja, helaas hoort overlijden bij het werk, maar het raakt je wel echt. Je bent ook maar een mens. Gelukkig leer je er wel mee omgaan. Het is nu eenmaal deel van het werk én het leven. Maar soms heb je het even heel moeilijk als er iemand overlijdt waar je echt een klik mee had. Dat is me laatst nog overkomen, het raakt me nog steeds als ik erover vertel.”
“Ik ben verantwoordelijk voor het opstellen en bijstellen van het persoonlijk zorgplan voor mijn bewoners. Daarin staan alle afspraken met de bewoner. Afspraken over de zorg die we leveren, maar bijvoorbeeld ook waar iemand graag gaat eten. Aan de hand van dit plan begeleid en ondersteun je je bewoner. Het bepaalt hoe je met iemand omgaat. Twee keer per jaar is er ook een cliëntbespreking. Dan nemen we met de bewoner en eventueel de familie het zorgplan door en kijken we naar veranderingen en wensen en stellen we het plan bij als dat nodig is. Daarnaast is er ook een maandelijks zorggesprek met de bewoner en vaak de familie erbij.”
“Ik vind dat ik dichterbij mijn bewoners kom, ik leer ze beter kennen. En als ik ze beter begrijp, beter zie en weet hoe ze zich voelen, dan kan ik ze ook beter begeleiden. Ik ben dus meer betrokken bij hen en zij hebben mij als vast aanspreekpunt. Ik ben eigenlijk hun vertrouwenspersoon. Dit geeft de bewoners een veilig gevoel, maar ook de familie. Ze weten altijd naar wie ze toe kunnen. Bewoners willen soms iets persoonlijks vertellen, maar dan niet aan iedereen. Dan gaan ze graag naar hun persoonlijk begeleider.”
“Er was bijvoorbeeld een meneer die ondervoed was, hij at niet. Maar hij was ook eigenwijs, dus ik moest een manier vinden om hem goed te benaderen. Door onze band bleek dat er toch meer mogelijk was, hij vertrouwde me. Zo maakten we samen een plan. Het is heel duidelijk en goed om één iemand te hebben die de bewoner vertrouwt. Er is ook een bewoner, die zegt altijd tegen mij: “Zo geweldig dat jij nog kan lopen, zo fijn!” Hij kan niet meer lopen en laat je inzien dat sommige dingen zo belangrijk zijn. Het zijn die kleine dingen waar je zelf niet altijd meer aan denkt. Het bijzondere is eigenlijk dat elke bewoner anders is, dus in je werk heb je veel afwisseling.”
“Je wilt in deze laatste fase van het leven het voor de mensen zo leuk mogelijk maken. Ze hebben al zoveel meegemaakt, lichamelijk en mentaal. En wat dacht je van eenzaamheid? Een beetje lol en plezier, daar zetten we ons allemaal erg voor in. Dat doen we met een fijn, leuk team. Ik kan altijd terecht bij mijn collega’s voor vragen of hulp. De betrokkenheid bij deze organisatie is zo hoog, iedereen werkt echt met z’n hart en is enorm betrokken. Samen zijn we er echt voor de mensen.”
“Ik vind dat ik dichterbij mijn bewoners kom, ik leer ze beter kennen. En als ik ze beter begrijp, beter zie en weet hoe ze zich voelen, dan kan ik ze ook beter begeleiden."
Heidi James, verzorgende en persoonlijk begeleider
