Onze collega Mariska vertelt: persoonlijk begeleider

Toen Mariska de Jong vijf jaar geleden bij de Frankelandgroep kwam werken, werd ze ook direct persoonlijk begeleider. Dat was best even wennen, want deze extra rol was nieuw voor haar. Mariska, inmiddels ook gediplomeerd verpleegkundige, vertelt in dit interview over haar ervaringen als persoonlijk begeleider en haar werk op een gesloten PG-afdeling bij onze locatie Schiewaegh.

Kan je jezelf eerst even voorstellen?

“Ik ben Mariska, 40 jaar en woon in Schiedam. Ik werk nu vijf jaar bij de Frankelandgroep, locatie Schiewaegh. Ik werk op de afdeling Saffier, een gesloten PG-afdeling. Ik heb ook wel op somatiek gewerkt, maar ik ben meer een ‘PG mens’. Op een PG-afdeling zijn mensen nog meer hulpbehoevend. Ze hebben vaak volledige ondersteuning nodig en hebben meer behoefte aan structuur. Maar ze vinden het ook heel fijn om wat warmte te krijgen, wat geborgenheid, een knuffel, wat genegenheid. Ik bied dat graag aan mensen, dat geeft me een goed gevoel.”

Je bent nu verpleegkundige en persoonlijk begeleider, hoe is dat zo gekomen?

“Vóór de Frankelandgroep werkte ik als verzorgende bij een andere instelling in de regio. Toen ik op zoek ging naar een andere baan wist ik dat de Frankelandgroep goed aangeschreven staat, dus hier gesolliciteerd en aan de slag gegaan. Bij binnenkomst ben ik meteen persoonlijk begeleider geworden. Hiervoor kreeg ik een korte cursus bij de interne academie. Ik ben nu persoonlijk begeleider voor vier vaste bewoners en voor de bewoners op de kamer Kortdurende Opnames. Ik heb bij de Frankelandgroep óók nog de mogelijkheid gekregen om de opleiding tot verpleegkundige te doen. Vanaf 2019 werk ik dus als gediplomeerd verpleegkundige. Voordat ik de zorg in ging werkte ik trouwens jarenlang in de catering. Daar kon ik mijn liefde voor ‘lekker kletsen’ ook goed toepassen, haha.”

Wat is zo’n persoonlijk plan precies en welke rol speel jij daarin?

“In dit plan staat alles over de bewoner. Als persoonlijk begeleider vul je dit plan in voor jouw bewoners in het Elektronisch Cliënten Dossier, ECD. Het is eigenlijk een leidraad voor hoe de mensen leven en verzorgd willen worden. We proberen dingen zoveel mogelijk hetzelfde te houden voor de mensen zoals ze het thuis hadden. Zo gewoon mogelijk dus. In het persoonlijk plan staat van alles. Ik gebruik zelf altijd mooie kopjes voor alle onderdelen van het plan, dus voor eten & drinken, mobiliteit, gezondheid, medicijnen enzovoorts. Het leuke is dat de manier waarop ik dit doe, nu als voorbeeld wordt gebruikt op de afdeling. Dat is een mooi compliment en maakt me wel trots. Ik vind het ook echt een sport om het plan van mijn bewoners up-to-date te houden. Je leert de mensen ook steeds beter kennen, je weet zo ongeveer alles van ze. Dus bij elke verandering of wens, pas ik het persoonlijk plan meteen aan. Het plan wordt sowieso twee keer per jaar opnieuw bekeken, na intern multidisciplinair overleg en de cliëntbesprekingen met de eerste contactpersoon van de bewoner.”

Wat doe je nog meer als persoonlijk begeleider?

“Je zorgt natuurlijk ook voor de andere bewoners op de afdeling, maar voor je eigen bewoners bespreek je bijvoorbeeld alles met de arts. Je regelt van alles voor je eigen bewoners en betrekt de familie daarbij. Daarnaast probeer je de mensen natuurlijk een beetje te entertainen als ze daar behoefte aan hebben, een beetje kletsen of samen een spelletje spelen in de huiskamer. Of als iemand graag naar beneden wil dan neem je diegene even mee. Om een theetje te drinken of een klein stukje buiten te lopen. Daarna vinden mensen vaak weer even de rust. Maar er zijn ook bewoners die blijven liever op hun kamer of willen vroeg naar bed. En dat accepteren we, want dat is dan hun wens. Natuurlijk waken we er wel voor dat iemand niet vereenzaamd. Daar blijven we ook over in gesprek met de familie.”

Persoonlijk begeleider zijn, wat voegt dat toe aan jouw werk?

“Toch vooral dat je alle ins en outs van je eigen bewoners weet en dat je de familie er echt bij betrekt. Maar ik vind het werken op een PG-afdeling sowieso erg bijzonder. Mensen kunnen er weleens raar uit de hoek komen. Zo hebben we iemand die plotseling kan gaan schelden. Dat komt soms best hard aan. Maar tien minuten later is ze dan weer poeslief. Ik heb geleerd dat ik haar gerust moet stellen en moet aangeven dat ik zo bij haar kom. Dan heeft ze rust, in plaats van dat ze de afdeling op stelten zet. Dit werk is ook heel vaak improviseren. Ik kan me zo aanmelden bij de Lama’s hoor, haha! Ik heb altijd snel mijn woordje klaar bij gekke opmerkingen. Er is ook een bewoonster die draait alle lampen los en trekt alle stekkers eruit, dat is blijkbaar haar gewoonte van vroeger thuis. Ze controleert of alles uit is als ze naar bed gaat, maar trekt dan soms ook per ongeluk aan de alarmbel! Loos alarm dan dus, maar in feite probeer je eigenlijk altijd te zorgen dat mensen de rust kunnen vinden bij ons, zo fijn mogelijk kunnen wonen en leven.”